રીસાયેલી છે કલમ છતા લખાઇ જાય છે,
રડતા અંતરે પણ શબ્દો રચાઇ જાય છે..
અમારી હથેળીઓ તો જન્મથી જ ખાલી છે છતા
હસ્તરેખાઓ જોઇ આશાઓ ઉભરાઇ જાય છે.
લાગણી ઓ છે એમની નિર્જીવ પથ્થર જેવી,
પણ મારી વેદનાઓ ત્યાં જઇને જ કોતરાઇ જાય છે.
લખતા ખુટી જાય અગર શાહી ક્યારેક તો,
ખૂન પણ આલેખાવા તૈયાર થઇ જાય છે
વહેતી કરવા બેઠા છીએ આજે ખુશીઓ ની સરીતા,
પણ કોણ જાણે કેમ દર્દ ભરેલી કવિતા રચાઇ જાય છે.
By Deepa Sevak
No comments:
Post a Comment