યાદના પડછાયા તળે
અંધારુ ટોળે વળે..
રાતનો પગરવ સાંભળી
બેચેનીની બાથમાં
સન્નાટો સોળે કળાએ ખીલે..
એકલતાનો હાથ પકડી
હળવે હળવે ચોર પગલે
ખાલીપો ઘર સર કરે..
શબ્દોના અબોલા જોઈ
અજંપો આળસ મરડી ઉભો થાય
ને મૌન મારું હીબકે ચડે..
ત્યાં તો..
ભીતરનો ભરમ સાદ કરે..
ને અચાનક વાદળ
ઓઠેથી છુપાયેલો ચાંદ પ્રગટે
એમ..મારામાં સચવાયેલો તું ચમકે..
પછી..તો સવાર સુધી..
.હું ને રાત બેઉ લથબથ..
તારાપણાથી..ભીંજાવાની તરસે..
..દીપા સેવક.
