આથમતી સાંજ..
એકલતાની આંધી..
ઉઠતી યાદોની ડમરીઓ..
ઉડતી અસંખ્ય અણમોલ ક્ષણો..
એ પકડી રાખવા મથતી નજર...
ધીમે ધીમે વધતું જતું વાવાઝોડું..
ખેદાન મેદાન મનઆંગણ..
મૂળસોતા ઉખડી ગયેલા ચૈન-સુકુન..
ઉંઘના આંખ સુધી પહોચવાના રસ્તા બંધ..
સ્મરણોના આઘા પાછા થવાના રસ્તા બંધ..
અડધેથી પાછા વળ્યા સપના તમામ..
ટોટલ ટ્રાફિક જામ..
આખી રાત અટવાયા એમજ..
આંખોમાં ઉતર્યા ઉજાગરાના સુરજ..
તો છુપાવેલું મારું કઈ આવ્યું ના કામ
સમજી ગયા લોક..આંખ જોઇને લાલ
કે સાજને આંખોમાં કર્યા'તા મુકામ....
...Deepa Sevak.