ત્યાં યાદની સુગંધ શ્વાસ અત્તર કરી દે છે
છે આગવી આભા ક્ષિતિજના સ્પર્શની એથી
સામેથી સંધ્યા ગાલ પોતાના ધરી દે છે
આ રાતરાણીના તડપતા શ્વાસના સોગન
જો ડંખ તારી યાદના પાગલ કરી દે છે
લાગે તો છે ભીતરનો આ દવ બ્હાર ફેલાયો
છે રાખ તોયે આંખ સપનાથી ભરી દે છે
જ્યાં સૂર્ય પડછાયો બનીને આંગણું લીપે
એ ઘરમાં તો અજવાળુ સ્વયં ભૂઃ જનમ લે છે
દીપાએ શણગારી ગઝલ સન્માનમાં જેના
એ ટેરવેથી ટપકતા શબ્દને સોનુ કરી દે છે
...દીપા સેવક.
