ઇંતજાર..

આ સાંજના આગોશમાં
સુરજ સમાયો જરા ત્યાં..
આંગણું..
આશાના અજવાળા પાથરી.. 
ચોતરફ વેરાયેલી..
મારા ઇંતજારની ક્ષણોને..
સમેટવા લાગી પડ્યું..
અને હું..
ત્યાં ઉભી ઉભી..
હમણાં જ..
માળામાં પાછા ફરેલા પંખીને..
આશાભરી નજરે તાકી રહી..
... દીપા સેવક

હું ક્યાં કહુ છું કે...

હું ક્યાં કહુ છું કે તું બસ ચાહ મને,
પણ.. કમને તો ના અપનાવ મને.

સાંકળ બાંધી સ્વાર્થી સંબંધોની,
ના આઝાદ ગણાવી સમજાવ મને.

સ્વીકાર્યું પીંજરનું પારેવુ બનવુ,
પણ, પાંખો કાપી ના તડપાવ મને.

સાગર તારે બનવું હો તો બન ને,
પણ રણ સાથે તો ના સરખાવ મને.

વ્હેતી સરિતા છું હું, વ્હેવા દે ને,
ના ખાબોચીયુ સાવ ગણાવ મને.

ઓળખ ને દિલ તું ખોટા બંધનને,  
એને સાચા સમજી ના ભરમાવ મને..
...દીપા સેવક.

તારુ સ્મરણ...3

જયારે..
શિશિરની સાંજ 
ચસોચસ બંધ બારી બારણાને વળોટી
મારા ઓરડે સાંગોપાંગ ઉતરે છે..
ત્યારે...
એકલતાની આડઅસર કહો કે..
ખાલીપાનો ઠાર..
પણ..આખુ એકાંત થથરે છે  
ત્યાં જ..તારુ સ્મરણ, 
રેશમી રજાઈનું આવરણ થઇ 
મને ચોતરફથી વીંટળે છે..
એથી ભીતર વિસ્તરતી શૂન્યતાને 
થોડી હુંફ મળે છે..
ને..ઉજાગરાની આંખેય  
થોડો થોડો પરસેવો વળે છે
ત્યાં જ નીંદરને સાંકડો
પણ.. સીધો માર્ગ જડે છે    
પછી.. સપનાની હુંફ આંજી..
આખ્ખી રાત તું આંખોને વળગે છે.. 
એટલે તો ..
સવારે સુરજનો સ્પર્શ મને 
તારા જેવો જ ..
જાણીતો અને હુંફાળો લાગે છે ...
...દીપા સેવક.

તારું સ્મરણ.. 2

જયારે ..

દિવસભરનો થાક 

એકલતાની આડ લઇ 

તનબદન મારું તોડે છે..

ત્યારે.. 

સાંજની સોનેરી છાંવમાં 

તારા વિરહનો

આસવ પીને જરા બહેકુ છું..

પછી..

તારા સ્મરણની છાતી પર માથુ મૂકી

રાતભર.. તારી સુગંધથી મહેકુ છું..

..દીપા સેવક.

તારું સ્મરણ..

તારી જુદાઈના વિરોધમાં 

દિલ અને દિમાગ વચ્ચે 

ભડકી ઉઠેલા રમખાણ બાદ.. 

મન સુધી જવાના બધા મુખ્ય માર્ગ પર 

મક્કમતાનો પહેરો મૂકી,  

તારા સ્મરણની યાતાયાત પર 

નિષેધ લાધ્યા છતાં..  

એકલતાની સાંકડી ગલીમાં

જાતને સંકોરી પ્રવેશ્યા પછી..

અચાનક કદ ફેલાવે છે તારું સ્મરણ..
ને ગણતરીની પળોમાં
મન પર સામ્રાજ્ય સ્થાપી..
હવે સતત..અવિરત..

આતંક ફેલાવે છે તારું સ્મરણ ..

..દીપા સેવક.

અવગણનાની શુળ...

એકદમ ખુલી ગઈ આંખો,

તારી અવગણનાની શુળથી..

પાછલી રાતનો પાલવ પછી,

ખરડાયો સપનાના ખુનથી..

પાંદડાં પણ ઘાયલ થયા,

જ્યાં જ્યાં સ્પર્શ ઝાકળના થયા..

સુરજની આંખથી તણખો ઝર્યો

શાયદ ના સ્હેવાયો ફૂલથી..

..દીપા સેવક.

एहसास

तेरे जजबातों को हमने
एहसास की उंगलियो से
छू कर देखा है
चाहे चुपचाप सहेमें से
दिखाई देते है ये  
परकटे आवाज के परिंदे 
पर.. जल जाये ख़ामोशी 
इतना तेरी आँखों को 
हमने कहेते देखा है
इन बेरुखी के सर्द मोसम में 
होठो पर तेरे  
जमी है बर्फ की परत
बस ऊपर ऊपर
पर अंदर तेरे लावा इश्क का
हमने उबलते देखा है 
जो मेरी आंखो से छलकते दरिया का
रोज इम्तेहान लेता है
जो सपनो में सिमटी हुई 
मेरी दुनिया का रुख मोड़ देता है..
फिर कुछ भी दीखता नहीं तेरे सिवा  
ना कोहरा ..ना धुप
ना मंजिल ..ना मकसूद 
ना ख्वाब ..ना हकीकत 
हर तरफ बस तू ही तू दिखाई देता है 
...दीपा सेवक.