એટલે આંખોના રણમાં સપન ભીના વાવ્યા
હાથ પકડી રાતનો જ્યાં રાતરાણી બ્હેકી
ત્યાં જ બેચેનીના નાગે જો ફેણ ફેલાવ્યા
શોધ મીઠા વીરડાની કરતુ'તુ મન રાત'દિ
પામવા'તા જળ ને કુવા તરસના છલકાવ્યા
વાયદાની વાવમાં વાવી ઉધારની આશા
વેદનાના સળગતા સૂર્યને ત્યાં ઠારી આવ્યા
લાગણીના કોડ પુરવા દર્દ પ્હેરી નાચ્યા
ને લડાવી લાડ આંખને અશ્રુ અમે છુપાવ્યા
જ્યાં અમે ચાહ્યા પકવવા મૃગજળમાં મોતી
ત્યાં અમારે હાથ ઠાલા છીપલાય ન આવ્યા
છે 'દિપા'ના દિલનો એ ખૂણો હજુએ ખાલી
તું ગયો જ્યાંથી.. પછી પડઘાના ઘા અપનાવ્યા
...દીપા સેવક.
