પાગલપણું..

જો તો ખરો.. 
મારી પ્રીતનું પાગલપણું..
ખબર છે કે.. 
હૃદય રણ છે તારું..
તોય હસીને સ્વીકારું છું..
તરસ વ્હાલી કરી છે મેં..
સુષ્કતા છાતીએ વળગાડુ છું..
બસ એજ આશાએ કે
બસ તું એકવાર નજર મિલાવે...
પછી શું?
અરે...જાણે છે?..
ઝાંઝવાની નદીમાંય
કમળ ઉગાડવાનું હુનર હું રાખુ છું..
...દીપા સેવક.

જિંદગીનો પર્યાય તું ..

જિંદગીનો પર્યાય તું,

કોઈ શક નથી મને એ વાતમાં.. 

કે અસ્તિત્વ મારું શૂન્ય ભાસે, 

એટલો વણાઈ ગયો છે તું શ્વાસમાં.. 

હા..જીવવું મુશ્કેલ તારા વગર ને.. 

જીવ ઝીણું તરફડે સાથમાં ..

હું માછલી મીઠા જળની ને.. 

તું દરિયો લઇ ફરે આંખમાં..

..દીપા સેવક.

એટલે શું?...

તે પૂછ્યું..મૌન એટલે શું?
મેં કહ્યું...બે હોઠ વચ્ચે ખખડતું ખાલીપણુ..
તે પૂછ્યું .. ખાલીપો એટલે શું? ... 
મેં કહ્યું... સુકાઈ ગયેલી નદીનું ખળખળવુ...
તે પૂછ્યું..એકલતા એટલે શું ?
મેં કહ્યું...તું સાથે હોવા છતાં મારું સુનુ પડવું.. 
તે પૂછ્યું ..ઝુરાપો એટલે શું ?
મેં કહ્યું.. પંખીનું છતી પાંખે ખુલ્લા આકાશને અવગણવુ..
તે પૂછ્યું..અપેક્ષા એટલે શું ?
મેં કહ્યું ...નદી કિનારે તરસથી તરફડવું 
તે પૂછ્યું.. શૂન્યતાનું સરનામુ શું?
મેં કહ્યું.. તારા વગર સુનુ પડેલુ મારુ હૈયુ ... દીપા સેવક.

સપનુ...

એક સપનુ

જો સર્યું આંખથી તો

અંગારો બન્યું..

દડ્યું આંખથી 

જ્યાં જ્યાં અડ્યું ત્યાં બળ્યું  

ફોડલા પડ્યા..  

ઈલાજ નથી 

ઉના ખારા સ્પર્શનો 

ચચરે ઘણુ.. 

જો તું સ્પર્શે તો 

કદાચ દર્દ ઘટે  

પ્રેમ સ્પર્શથી.. 

બંધ આંખે જે 

કરતુ રાજ દિલે 

તે જ છળી ગ્યુ..

ખુલી જો આંખ 

ઘડીમાં તુટ્યો ભ્રમ 

પ્રભાત થયું...
....દીપા સેવક

ઉપલબ્ધી...

મારે મન ઉપલબ્ધી એટલે..
એકલતાના ઠારથી 
થીજેલી લાગણીઓને 
તને પામવાની..
આશાનું અર્ધ્ય ધરી.. 
ઇચ્છાઓના ઉગતા સૂર્યને 
છાતી સરસો ચાંપી.. 
જીવન ઉષ્માનું આલિંગન પામવુ..

મારે મન ઉપલબ્ધી એટલે
તારા સ્મરણના 
મખમલી મોસમના બારણે 
અંતરમાં ઉઠતા આવેગના તાલ પર
નાચતી ઉર્મિઓના ઉદરમાં 
તું ફક્ત મારો હોવાના
નવજાત અહેસાસનું ગર્ભસ્થ થવુ.. 

મારે મન સાચી ઉપલબ્ધી એટલે
મારા અસ્તિત્વની આહુતિને 
તારા જીવનરૂપી યજ્ઞકુંડમાં હોમીને..
રાખ થયા પછી પણ..
તારા સાનિધ્યની સોડમમાં..
સાચા દેવત્વને અનુભવવું ...

...દીપા સેવક.

યાદોના સૂરજ..

શૂન્યતાની સવારને..
જ્યાં એકાંતનું આભ..
વ્હાલથી સમાવી લે બાથમાં 
ત્યા...તારી યાદોના સો સો સૂરજ..
એક સાથે અચાનક પ્રગટે છે આંખમાં...
પછી.. ભીતર સરજાય છે..
સપનામઢી સોનેરી ક્ષિતિજ ... 
આપણા મિલનની..ને..ફેલાય છે.. 
વાદળ વગરનું ખુલ્લું આકાશ 
મારી ઉછરતી પાંખમાં..
..દીપા સેવક.

વિરહી રાત...

આ રાતનો પાલવ..
તારી યાદોથી ભીંજાયો તો..
થોડો રંગીન થયો .. 
બાકી..
અંધારુ ઓઢીને બેઠેલી
આ વિરહી રાત..
વિધવાની આંખ જેવી..
ગમગીન લાગતી હતી... દીપા સેવક.

ગુલાબની વ્યથા...

આજે એક ગુલાબને મેં ..
હસતા હસતા વિખરતું જોયું
જયારે.. એક શખ્શ..
એને હાથમાં લઈ..
આંખ બંધ કરી..
એક એક પાંખડી તોડી..
પુછતો હતો..
એ મને ચાહે છે ?...એક તરફ
એ મને નથી ચાહતી ...બીજી તરફ
ધીરે ધીરે એક ગુલાબ...
ગુલાબની પાંખડીઓ બની ગયું..

તોય એ પાંખડીઓમાં મને
ખડખડાટ હાસ્ય દેખાયું
મને નવાઈ લાગી..
મેં એને પુછ્યું..અરે..શું થયું ?
આવા દર્દમાંયે આ હાસ્ય ? ના સમજાયું..
તો કહે.. લોકો ય કેવા પાગલ છે
તેને કોઈક ચાહે છે કે નહિ
એની મને કે મારી પાંખડીઓને શું ખબર
તે મને પૂછે છે ..
આમ મનમાં ને મનમાં મુંઝાયા વગર
જેને પુછવાનું હોય એને પૂછને..ભાઈ !
તો કંઈક સાચો જવાબેય મળે...
નાહકનું મને વીંખી નાખ્યું
હજુ થોડું બાકી હતું જીવન મારું..
વિના કારણ પીંખી નાખ્યું!!!
બસ એની એ મુર્ખામી પર મારે ..
આમ તો રડવું જ હતું...
પણ પછી ખડખડાટ હસી નાખ્યું...
...દીપા સેવક.

એ આશાએ ...

તું વાંચશે કદીક મન મારુ 
એ જ આશાએ..
તારા માટે લખેલ ઊર્મિકાવ્યો 
તારી આંખો પર લખેલી ગઝલો
તારા હોઠો પર રચાયેલા હાઇકુ
તારા સ્પર્શથી સુગંધિત ગીતો  
તારા વગરની સાંજના સોનેટ
તારા પ્રેમની પુરક નઝમો
તારા સાથના સપનાની ડાયરી   
તારી સામે ફરિયાદની શાયરી 
એવા તો કઇ કેટલાય કાગળ છે
તને લખેલા..જે હજુ પરબીડિયે બંધ
મારા ટેબલના ખાનામાં પડ્યા છે
એ આશાએ કે..
તું..ક્યારેક તો વાંચી જ લઈશને..
મન મારુ.. જે દર્પણ છે તારુ..

દીપા સેવક