તારા પગરવને પંપાળી શકું..
આથમતા સુરજની સોડમાં..
એક અટકળનું અસ્તિત્વ નીખારી શકું..
આ એકલતાના ઝંઝાવાતને..
તારા સંગાથના સપનાથી ખાળી શકું..
આંખ બંધ કરીને ફેલાતુ અંધારુ ટાળી શકું..
આંખ બંધ કરીને ફેલાતુ અંધારુ ટાળી શકું..
અરે..ધારવા માટે તો..
તારી યાદને..પૂનમની ચાંદની ધારી શકું..
પણ એવું છે તો નહિ..
એટલે સ્વીકારી રહી છું હવે કે...
એમ કઇ આ જિંદગી જીવાતી નથી..
એટલે સ્વીકારી રહી છું હવે કે...
એમ કઇ આ જિંદગી જીવાતી નથી..
હા..અગરબત્તીના અજવાળે સોય પરોવાતી નથી.
...દીપા સેવક.
...દીપા સેવક.